صنعت حمل و نقل آنلاین: شرکت هواپیمایی نفت ایران با در اختیار داشتن 10 فروند هواپیمای مسافری فوکر، علاوه بر ارایه سرویس های پروازی به مناطق نفت خیز کشور، پروازهای مختلفی را نیز به سایر مناطق کشور انجام می دهد. این شرکت با توجه به شرایط ایجاد شده پس از برجام، در نظر دارد علاوه بر نوسازی و توسعه ناوگان برای افزایش ظرفیت و حضور بیشتر در بازار داخل، با خرید هواپیماهای جدید، ناوگان خود را تقویت کند و در این خصوص مذاکراتی نیز صورت داده است.مهندس نورالله رضایی نیارکی مدیر عامل شرکت هواپیمایی نفت ایران در گفتگو با نشریه صنعت حمل و نقل ضمن تشریح وضعیت صنعت هوانوردی کشور، موانع موجود و مشکلات این صنعت را بیان کرده است:
ناوگان موجود در شرکت هواپیمایی نفت چه تعداد است و پروازهای این شرکت بیشتر به چه شهرهایی است؟
در حال حاضر تعداد 4 فروند فوکر 100 و 6 فروند فوکر50 ناوگان شرکت هواپیمایی نفت را تشکیل می دهد و از آنجا که این نوع هواپیماها کوتاه پرواز هستند،سعی می کنیم سلیقه مسافران را در نظربگیریم، هر چند که مسافران خیلی از این نوع هواپیما راضی نیستند. خوشبختانه نگهداری و سرویس های دوره ای هواپیماها توسط شرکت انجام می گیرد. مشکل مهمی از جهت راه اندازی آنها نداریم. هر چند هواپیمایی نفت نیز مانند سایر خطوط پروازی با کمبود قطعات یا تجهیزات مواجه است، اما در تلاش هستیم تمامی پروازهای برنامه ای خود را انجام دهیم و بر محدودیت های موجود غلبه کنیم. در حال حاضر تنها مرکز عملیاتی هواپیمایی نفت در شهر اهواز است. همچنین یک ایستگاه جانبی دیگر هم درشهر رشت پیش بینی کرده ایم. خطوط پروازی شرکت ما رشت_ تهران، تهران – ساری، تهران – گرگان، تهران – اردبیل و همینطور رشت – اردبیل، رشت-اصفهان و بالعکس است. البته هواپیماهای F50 شرکت هواپیمایی نفت در جنوب کشور فعالیت زیادی دارند.
عمر ناوگان هواپیمایی نفت چه میزان است و برای کاهش میانگین سن هواپیماهای این شرکت چه برنامه هایی در نظر دارید؟
به طور کلی نمی توان هواپیماها را فقط با عمر آنها سنجید، بلکه نحوه نگهداری آنها نیز مهم است، چرا که با تعویض و تعمیرات به موقع می توان هواپیما را جوانتر کرد.البته همواره تلاش می کنیم هواپیماهای ما سر خط باشند اما چناچه وضیعت بازار مناسب باشد برنامه هایی هم برای خرید هواپیماهای جدید داریم تا علاوه بر کاهش سن ناوگان بتوانیم خدمات به روزتری را به مسافران خود ارایه دهیم. با توجه به قیمت هواپیماهای نو ترجیح می دهیم هواپیماهای با عمر پایین را خریداری کنیم. البته در این خصوص به دنبال هواپیماهایی با امکانات و اورهال های مناسب هستیم.اگر هواپیماهای دست دوم را انتخاب کنیم یقین بدانید هدف ما در فاز اول این است که از شرکت های هواپیمایی که دارای سیستم نگهداری و آشیانه های تعمیراتی مناسب تری هستند بهره ببریم. گفتنی است در حال حاضر کلیه تعمیرات هواپیماهای نفت تا مرحله چک C توسط شرکت صورت می گیرد. هواپیمایی نفت در اهواز دارای یک آشیانه تعمیراتی مجهز است که به طور همزمان برای 4 فروند هواپیما گنجایش دارد. تمام ملزومات ضروری برای تعمیرات را در اختیار داریم. تعامل گسترده ای نیز با شرکت های تعمیراتی معتبر بین المللی داریم و در صورت ضرورت قطعات را تامین می کنیم.
آیا الزامی برای رعایت قوانین،مقررات واستانداردهایی که از سوی سازمان ایکائو اعلام می شود، وجود دارد؟
اصولا هواپیمایی کشور از یک سری دستورالعمل و مقررات که توسط سازمان هواپیمایی ایکائو تدوین و اعلام می شود تبعیت می کندو هر گونه تخطی از استانداردهای این سازمان، جرم تلقی می شود. دو نوع روش اعلام شده که یکی از آنها رعایت استانداردهاست. بدین معنا که باید صددرصد اجرا شود و دیگری مواردی به نام توصیه است که در این زمینه ایکائو دست کشورها را برای اجرای آنها باز گذاشته؛ یعنی اگر کشوری نتواند در برخی موارد خود را با ایکائو تطبیق بدهد، راهکارهایی به آنها ارایه می شود. بنابراین الزامات جهانی هوانوردی بر اساس استانداردها و توصیه ها صورت می گیرد. اما نکته ای که در هواپیمایی حائز اهمیت است، به کارگیری افراد متخصص در این حوزه است که دارای گواهینامه های معتبر باشند. تکنسین ها یا کنترلرها، خلبانان، کمک خلبانان و مهندسین پرواز و مهمانداران هم از این قائده مستثنی نیستند. بنابراین سازمان هواپیمایی کشوری بر اجرای صحیح این استانداردهاو مقرارت نظارت کامل دارد.
مهمترین چالشی که هم اکنون در صنعت هوانوردی وجود دارد از نظر شما کدام است و راهکار پیشنهادی شما برای رفع آن چیست؟
همانطور که می دانیم چالش اساسی ما تاخیر در پروازهاست. که در صورت داشتن اشکال فنی اجازه پرواز به هواپیماها را نمی دهند. یک حادثه هواپیمایی به خودی خود پیش نمی آید. یعنی زنجیره ای از عوامل دست به دست هم می دهندتا سانحه ای رخ دهد. حتما عوامل مختلف نقش دارند، شرکت هواپیمایی نفت بر اساس اساسنامه مجمع خود الزاماتی را لحاظ می کند که حتما هواپیمایی که پرواز می کند صددرصد در شرایط متعارف و سلامت باشد. یعنی امنیت را به تاخیر ترجیح می دهیم و به همین لحاظ بعضا با تاخیراتی نیز مواجه هستیم .
با توجه به اینکه سال ها این صنعت در سایه تحریم ها قرار داشته است، جایگاه صنعت هوانوردی ایران به ویژه در سطح منطقه را چگونه ارزیابی می کنید؟
اتفاقأ باید جایگاه هوانوردی ایران در مقایسه با کشورهای منطقه بدرستی ارزیابی شود.متاسفانه در مقابل تحریم ناجوانمردانه آمریکا، کشورهای همسایه ما سرمایه گذاری های هنگفتی در این حوزه انجام داده اند، به نحوی که ترکیه، امارات،قطر،کویت، عمان و عراق در این زمینه رشد خوبی داشته اند و حتی افغانستان هم در حال سرمایه گذاری در این بخش است.اگر زمانی شرایط پروازی در ایران مطلوب شود آنها چاره ای ندارند. یا باید هواپیماهای خود را بفروشند یا اعلام ورشکستگی کنند زیرا جمعیت آنها به حدی نیست که پاسخگوی ظرفیت آنها باشد. این به آن معناست که بر روی جمعیت کشور ما برنامه ریزی کرده اند و عمده پروازهای دور کشور ایران از طریق آنها صورت می گیرد. از طرف دیگر برای جلب مسافر در پروازهای خود نیز خدمات جذابی را ارایه می دهند. در نهایت در منطقه در شرایط مطلوبی قرار نداریم. امیدواریم در آینده موفق شویم ناوگان هوایی خود را نوسازی کنیم. به این ترتیب نقش کشورهای یاد شده در صنعت هوانوردی ما کمتر می شود. زمانی که ایران هواپیمای 747 داشت و پرواز مستقیم تهران – نیویورک برقرار بود برخی از این کشورها اصلا هواپیما نداشتند. پس باید تلاش کنیم تا با سیاست های درست به جایگاه واقعی خود دست یابیم.
جایگاه فرودگاه های کشور به ویژه در خصوص سرویس دهی به خطوط هوایی را چگونه می بینید؟
خوشبخانه تعداد فرودگاه ها در کشور مناسب است و اکثرأبه دستگاه های ناوبری زمینی مجهز هستند. مشکل یاد شده برای خطوط هوایی در فرودگاه مهرآباد است.چرا که تعمیر یکی از باندهای پروازی این فرودگاه طولانی شده و هواپیماهای ورودی و خروجی در این فرودگاه با تاخیراتی مواجه هستند. مشکل دیگر بحث زمان بندی برای برخی شرکت های هواپیمائی است که تکلیف می شود در زمان مقررپرواز کنند.این موارد محدودیت هایی است که علاوه بر محدودیت های سابق، به این بخش تحمیل شده است. هم اینک فرودگاه مهرآباد جولانگاه 2 یا 3 شرکت هواپیمایی است و بقیه کمتر مورد توجه قرار دارند. درست است که هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران به عنوان حمل کننده پرچم کشور است اما اینکه همه امکانات را در اختیار یک شرکت هواپیمایی قرار دهند، کمی اجحاف است. بنابراین باید به وسیله اشخاص صالح و بی غرض ، عدالت را در بخش سرویس دادن به خطوط هوایی عملیاتی کنند.
طبق گفته متولیان بخش هوانوردی کشور، نیروهای متخصص هوانوردی نه تنها جوابگوی نیازهای داخل است درحالی که این توانایی راداریم تادرزمینه صدورخدمات فنی ومهندسی بخش هواپیمائی فعال باشیم. نظر شما در این مورد چیست؟
خوشبختانه در سال های اخیر آموزشگاه ها و موسسات متعددی در خصوص تربیت خلبانان و نیروهای متخصص حوزه هوانوردی تاسیس شده و از سوی جوانان هم مورد استقبال قرار گرفته است.البته منطق حکم می کند آموزش نیروهای متخصص در این بخش فقط منوط به آموزش های زمینی و تئوری نباشد و حتما باید شبیه سازی های پروازی را در انواع و تیپ های مختلف هواپیماها در داخل کشور داشته باشیم. این مساله می تواند به آموزش مضاعف در بخش هوانوردی کمک کند.
خرید هواپیماهای جدید برای ناوگان هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران را چگونه ارزیابی می کنید و آیا تقویت یک شرکت هواپیمایی را عامل توسعه صنعت هوانوردی می دانید؟
این که هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در زمان تحریم ها بیشترین آسیب را دیده، بر کسی پوشیده نیست و به این دلیل که نماینده شرکت های هواپیمایی ایران تلقی می شود، سرمایه گذاری در این خصوص کار عاقلانه ای است. اما زمانی که هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در شرایط مناسبی قرار گرفت این انتظار می رود که دولت به شرکت های دیگر نیز توجه کند. البته ناگفته نماند برخی پروازها از سوی سازمان هواپیمایی کشوری ایران به دیگر خطوط هوایی تکلیف می شود که ممکن است مقرون به صرفه هم نباشد؛ در این خصوص هم باید بازنگری صورت گیرد.
یکی از معضلاتی که از سوی خطوط هوایی مطرح می شود، نبود فضای کافی برای پارک هواپیماها ست. به نظر شما چه راهکاری می توان برای حل این مشکل اساسی ارایه داد؟
نبود پارکینگ هواپیما یکی از مشکلات اساسی فرودگاه مهرآباد است. در سایر فرودگاه ها چنین مشکلی وجود ندارد. علت آن هم این است که متاسفانه اطراف فرودگاه مهرآباد، جز فضای اندکی که برای این فرودگاه در نظر گرفته شده، مابقی تحت مالکیت نیروهای نظامی است و چه بسا برخی از فضاهای آن بلااستفاده مانده است و اگر در یک نشست ملی میهنی این موضوع مطرح شود، ممکن است بتوان به یک همدلی و توافق مطلوب رسید. حدود 34 سال در سمت های مختلف در صنعت هوانوردی فعالیت کرده ام. همه فرودگاه های کشور را دیده ام ولی عمده ضعف مهرآباد به نبود فضای کافی برای پارکینگ برمی گردد. بنابراین عقیده دارم که با خرد جمعی و صادقانه می توان به یک تعامل مفید دست یافت، به شرط آن که همگان منافع عمومی را مدنظر قرار دهند نه اینکه فقط به صورت بخشی به موضوع نگاه کنند.
