سیلی که راه و چاه را با هم برد…

سال 1398 در حالی آغاز شد که بخش وسیعی از مناطق کشور (شمالی، غربی و جنوبی) شاهد بارندگی های فراوان بود. بارش­هایی که در ابتدا شور و شعف را در پی داشت و همگان مسرور از خوش­یمنی و پربرکت بودن این سال، آن هم در زمان آغازش بودند. اما با تداوم این بارش­ها این سیل و سیلاب بود که جای آن همه شور و شعف و خوش­بینی را گرفت. سیل ویرانگری که از مناطق شمالی آغاز شد و پس از چندی با زیر گرفتن تدریجی نواحی غربی به جنوب کشور رسید و بخش­های وسیعی را تحت تاثیر جدی قرار داد. سیل پرتلاطم – که گویی خیال آرامش نداشت – تبدیل به سکانس­های پشت سر همی شد و تمام مردم ایران را  در تعطیلات نوروزی غرق در جذبه قدرت و هیبت خود کرد. شدت این واقعه طبیعی به اندازه­ای بود که همه مسایل ریز و درشت مملکتی تحت­الشعاع آن قرار گرفت و تمامی امکانات و تجهیزات برای مقابله با آن و تسکین آلام سیل­زدگان بسیج شد. اما مساله بارندگی­های اخیر  موجب ویرانی­ها و خسارات زیادی شد و مشکلات زیادی برای مردم، شهرها و روستاهای ایران به وجود آورد.
سیل خسارات جبران ناپذیری به بخش های کشاورزی، دامداری و ساکنان روستاها و شهرهای چندین استان وارد کرد. کاش این امکان وجود داشت تا شاهد این حجم از خرابی و ویرانی نبودیم. اما این همه ماجرا نبود؛ سیل وحشی تقریبا تمامی محورهای مواصلاتی و راه­های فرعی و اصلی را تخریب کرده بود که همین امر کار امدادرسانی و حضور نیروهای امدادی را مشکل می­کرد. اگر حضور به موقع نیروهای مسلح – به خصوص هوانیروز ارتش – نبود، عملیات امداد نجات شکل نمی­گرفت.

به عقیده کارشناسان این میزان بارش با توجه به آمار و ارقام موجود و ایجاد روان­آب­ها در 70 سال گذشته سابقه نداشته است. تمام دستکاری هایی که به دلیل توسعه بی­رویه شهرها و روستاها و ایجاد صنایع و احداث راه­ها، خطوط انتقال گاز و برق و شبکه­های آبیاری و آبرسانی در طبیعت انجام شده، همگی در هفت دهه اخیر رخ داده است. در حقیقت سیل ابتدای سال هشداری جدی برای ما بود تا متوجه شویم دخالت نابجا در طبیعت چقدر غیرمسوولانه و غیرکارشناسی بوده است. به هر روی با توجه به اتفاقات اخیر و مسیل هایی که سیل مجددا برای خود باز کرد به دخالت انسان خاتمه داد. بر همین اساس وزارتخانه ها و دستگاه های مسوول می­توانند با اقدامات اساسی و پیشگیرانه کشور را به گونه­ای تجهیز و مهیا کنند تا در حوادث مشابه دیگر شاهد چنین خسارات و تخریب­ها نباشیم.

بعد از وقوع سیل نهادها و گروه های امدادی به سرعت وارد عمل شدند تا ساکنان گرفتار شده را نجات دهند و اوضاع را به حالت عادی برگردانند. نیروهای هلال احمر، نیروهای مسلح و گروه­های مردمی از ابتدا پای کار بودند که با ارایه اقدامات و کمک­های اولیه مشغول خدمات­رسانی بودند. کمی بعد با اعلام آمادگی سایر دستگاه­ها بقیه هم وارد میدان شدند.
از همان ابتدای وقوع سیل که با حواشی و اتفاقات زیادی همراه بود، بازار نقل قول و برآورد خسارت وارد شده به اهالی بومی و تجهیزات و زیرساخت ها هم داغ شد. کشاورزی، مسکن، صنایع، مخابرات، راه آهن و… ازجمله بخش هایی بودند که مدیران آنها از طریق رسانه ملی، سایت ها و خبرگزاری ها به بیان اتفاقات اخیر و حجم خسارت­های به وجود آمده می­پرداختند. در اولین واکنش ها به میزان خسارت های احتمالی به محورهای مواصلاتی مناطق درگیر سیل محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی با حضور در اولین جلسه مجلس شورای اسلامی در سال جدید اعلام کرد: در جریان سیلاب اخیر به حدود ۱۱ هزار ابنیه فنی (از جمله پل‌ها و آب‌رو‌ها) آسیب وارد شده و ۷۲۵ پل به طور کامل تخریب شده است. اسلامی زیان مالی سیل را سه هزار و ۲۵۰ میلیارد تومان ارزیابی کرد. او گفت که حدود ۱۲ هزار نفر پرسنل وزارت راه از ۲۶ اسفند تا ۱۷ فروردین در ۲۴ استان کشور با پدیده سیل روبرو بوده‌اند.
وزیر راه و شهرسازی گفت: در سیلاب­های اخیر حدود ۱۵۰ هزار واحد مسکونی در شهر و روستا دچار آسیب شد که ۵۰ هزار واحد نیازمند ساخت مجدد است و ۱۰۰ هزار واحد نیز باید تعمیر و بازسازی شود.