هوش مصنوعی مدل درآمدی پارکینگ‌ها را متحول کرد

با رشد چشمگیر استفاده از خودروهای برقی (EV) در هنگ‌کنگ، پارکینگ‌ها در حال تجربه تغییرات اساسی در مدل درآمدی خود هستند. نیاز روزافزون به ایستگاه‌های شارژ پرسرعت، بسیاری از مراکز خرید و مالکان پارکینگ را به نصب شارژرهای جدید، حتی برای اتوبوس‌های گردشگری، ترغیب کرده است.

پروفسور سایمون یو و دکتر نلسون چان از دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ‌کنگ (PolyU) با توسعه سیستم هوشمند مدیریت بار مبتنی بر هوش مصنوعی (AI-LMS)، راهکاری نوآورانه برای افزایش سودآوری پارکینگ‌ها ارائه کرده‌اند. این سیستم با مدیریت خودکار توزیع برق، زمان شارژ را بهینه و ظرفیت تأسیسات را بدون نیاز به ارتقای بزرگ شبکه، افزایش می‌دهد.

در گذشته، ایستگاه‌های شارژ بیشتر به عنوان ابزاری برای جذب مشتریان به مکان‌های تجاری استفاده می‌شدند. اما کاهش هزینه‌های مدیریتی و امکان فروش مجدد برق، مدل درآمدی را تغییر داده است. اکنون با کسب مجوز، پارکینگ‌ها می‌توانند برق را مستقیماً بفروشند؛ درآمدی که گاه از اجاره فضای پارک هم بیشتر است.

دو مدل اصلی قیمت‌گذاری در بازار شامل دریافت هزینه ساعتی یا هزینه بر اساس مصرف واقعی برق است. برای مثال، شارژ سریع با توان ۵۰ کیلووات در مناطق تجاری، ساعتی حدود ۱۵۰ دلار هنگ‌کنگ درآمد دارد. با توجه به تقاضای بالا، هزینه نصب یک شارژر سریع می‌تواند ظرف ۲ تا ۳ سال بازگشت پیدا کند؛ مدلی که نسبت به روش سنتی اجاره پارکینگ تا ۲۰ سال سریع‌تر سودآور است.

سیستم AI-LMS قادر است با پیش‌بینی بار مصرفی، برق را بین خودروها بر اساس نیاز و شرایط شبکه توزیع کند. آزمایش‌ها نشان می‌دهد استفاده از این سیستم زمان شارژ دو خودروی برقی با توقف کوتاه را ۱ ساعت و ۴۳ دقیقه کاهش می‌دهد، در حالی که سایر خودروها نیز با تأخیر ناچیز شارژ کامل می‌شوند. در مجموع، بیش از ۳ ساعت از کل زمان شارژ پارکینگ کاسته شده است.

این فناوری همچنین امکان ارائه خدمات شارژ سریع با هزینه بیشتر را فراهم می‌کند و به پارکینگ‌ها اجازه می‌دهد مدل‌های درآمدی متنوعی ایجاد کنند. علاوه بر این، سیستم بدون نیاز به نظارت انسانی کار کرده و داده‌های استفاده را با حفظ کامل حریم خصوصی جمع‌آوری می‌کند؛ داده‌هایی که برای تصمیم‌گیری‌های مدیریتی بسیار ارزشمند هستند.

به گفته تیم PolyU، گسترش فناوری‌های هوش مصنوعی در مدیریت زیرساخت شارژ می‌تواند الگویی برای شهرها و کشورهایی باشد که با محدودیت‌های شبکه برق یا زیرساخت‌های قدیمی روبه‌رو هستند. این تغییر نه تنها بازگشت سرمایه را تسریع می‌کند، بلکه بهره‌وری را افزایش و ارزش دارایی‌های ثابت را بالا می‌برد.