بر اساس گزارش جدید سازمان IRU، کمبود راننده کامیون در کشورهای عضو این مطالعه، معادل ۷۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تحت تأثیر قرار داده و آمار سال ۲۰۲۴ همچنان کم‌سابقه باقی مانده است.
با وجود ثبات عددی، ساختار جمعیتی این صنعت به شدت نگران‌کننده است. سهم رانندگان زیر ۲۵ سال تنها ۶.۵ درصد است و در کشورهایی مانند ایتالیا و آلمان، این نسبت به ۲.۲ و ۲.۶ درصد کاهش یافته است.
از سوی دیگر، ۳۱.۶ درصد از رانندگان فعلی بالای ۵۵ سال سن دارند. در کشورهایی مثل اسپانیا، استرالیا و ایتالیا، این عدد حتی به ۵۰ درصد نیز رسیده است.
پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۲۹ بیش از ۳.۴ میلیون نفر از رانندگان فعلی بازنشسته خواهند شد؛ ۲۱٪ در استرالیا، ۱۸٪ در چین و ۱۷٪ در اروپا.
با وجود باور عمومی، حقوق بالا دلیل اصلی کمبود نیست. بررسی‌ها نشان می‌دهد میانگین درآمد رانندگان کامیون ۳۰ تا ۱۳۵ درصد بالاتر از حداقل سطح هزینه زندگی است. به‌علاوه، ۸۱٪ از رانندگان از شغل خود راضی هستند و این میزان در میان رانندگان جوان بیشتر است.
بزرگ‌ترین دغدغه رانندگان، نبود امکانات مناسب استراحت و نحوه برخورد نامناسب در محل تحویل بار است؛ مشکلی که ۹۱٪ رانندگان آن را عنوان کرده‌اند.
امبرتو د پرتو، دبیرکل IRU می‌گوید: «هیچ راه‌حل جادویی برای بحران کمبود راننده وجود ندارد، اما کشورها باید مسیرهای آموزشی مرتبط با حمل‌ونقل را توسعه داده و موانع قانونی مانند سن پایین برای ورود به این حرفه را اصلاح کنند.»
گزارش کامل ۱۵۰ صفحه‌ای IRU، تحلیل‌هایی دقیق از وضعیت رانندگان بر اساس سن، جنسیت، کشور، نوع مسیر و اندازه شرکت ارائه داده و راهکارهایی برای جذب و حفظ نسل جدید رانندگان پیشنهاد می‌کند.
