رفاه شهروندان ایرانی قربانی روح سودجویی در جاده ها

به یاد دانش آموزان جان باخته درسوانح جاده­ای، درنشست هیات کارشناسی ماهنامه”صنعت حمل ونقل” مطرح شد:

رفاه شهروندان ایرانی قربانی روح سودجویی در جاده­ها

آمار فاجعه­آمیز سوانح جاده­ای طی سال­های اخیر در کشور موجب شده است تا به نوعی شاهد افزایش چشم­گیر آمار فوت­شدگان و مجروحان در وقوع حوادث جاده­ای در ایران باشیم.  به جرات می­توان گفت که سوانح جاده­ای جزو سه علل مهم مرگ و میر در ایران محسوب می­شود و با وجود اعمال تمهیدات لازم از سوی نهادهای مسوول، اما همچنان شاهد افزایش چشمگیر حوادث جاده­ای در کشور هستیم. در جلسه کارشناسی این شماره ماهنامه “صنعت حمل ونقل” تلاش شده است تا به سوال­های مهمی که در رابطه با وقوع سوانح جاده­ای در ذهن اقشار مختلف مردم و از جمله مخاطبان و خوانندگان وجود دارد، پاسخ روشن و صریح داده شود. میزگرد این شماره ماهنامه با حضور دکتر فریبرز رییس دانا اقتصاددان و دبیر هیات کارشناسی ماهنامه کلید خورد و در ادامه آقایان مهندس بهروز غروی، محمدرضا کامیاب و دکتر عرفان لاجوردی به عنوان اعضای ثابت هیات کارشناسی ماهنامه، دکتر امیر احمد سپهری یکی از متخصصان برجسته در حوزه تامین وساخت تجهیزات ایمنی، مهندس علی اکبر عادلی و دکتر عباس حاج ابراهیمی به عنوان کارشناسان برجسته خودروی کشور به ایراد نظرات خود در رابطه با سوانح جاده­ای پرداختند. گفتنی است در پایان این میزگرد و پس از ایراد سخنان از سوی حاضران در جلسه، دکتر فریبرز رییس دانا در جمع بندی میزگرد ضمن تقدیم کردن این شماره ماهنامه صنعت حمل ونقل به یاد دانش آموزان جان باخته اخیر در حادثه تصادف اتوبوس در استان هرمزگان، بر تحول بنیادین در ساختارهای حوزه حمل ونقل کشور و تشکیل  وزارت­خانه حمل ونقل در ایران تاکید و این نظریه را مطرح کرد که “روح سودجویی در ایران جانشین روح رفاه وامنیت مردم” شده است و وقوع این اتفاق در افزایش میزان سوانح جاده­ای در کشور نقش موثر و پررنگی داشته است.

رئیس دانا: بالا بودن آمار سوانح جاده­ای یک واقعیت تلخ است و مدت­هاست که ادامه دارد اما این بالا بودن قابلیت پیشگیری داشته است چون توانمندی، بودجه و نیروی انسانی و امکانات داشتیم اما عزم سیاسی پشت آن نبوده و برای حاکمیت اولویت نداشته است.

کامیاب: به هرحال بزرگترین معضل کشور مساله فرهنگ ترافیک است. بیشتر افراد جامعه تصور می­کنند که این موضوع در خیابان معنا پیدا می­کند و فرهنگ یعنی راننده، مسافر، چراغ­های راهنمایی، پلیس و غیره. در حالی که اینطور نیست. فرهنگ ترافیک برمی­گردد به مدیریت سیستم و هماهنگی کل کسانی که در جابه جایی تاثیر دارند.

غروی: اوایل دهه90 میلادی در سوئد برنامه­ای با عنوان “آینده­ای بدون کشته در رانندگی” تدوین شد که ریشه­های آن تغییر در مسوولیت­های ناشی از سوانح جاده­ای بود. در واقع حمل­ونقل یک مساله فرابخشی است و موضوعی است که مهندس کامیاب اسم آن را فرهنگ ترافیکی گذاشت.

عادلی: تصور می­کنم در مورد ایمنی و تصادفات، فراوان بحث شده است. اگر بارها پرونده  ایمنی و تصادفات جاده­ای را باز کنیم، باز هم به نتیجه مهمی دست پیدا نخواهیم کرد. همه  ما نارسایی­ها و کاستی­ها را می­شناسیم ولی متولی واحد و مرجعی که بتواند مقوله ایمنی را سر و سامان بدهد وجود ندارد.

حاج ابراهیمی: من از جمله کسانی هستم که 4 نفر از عزیزان خود را در یک سانحه رانندگی از دست دادم و طی سال­های گذشته آثار منفی این حادثه را در خانواده خود دیده­ام و علاقه مند هستم در این جلسه هزینه­های روحی و روانی جبران­ناپذیر این گونه حوادث را بر روی بازماندگان بررسی کنیم.

لاجوردی: نقص­های زیادی در نظام حقوق مسوولیت مدنی در کشور وجود دارد. داستان حمل­ونقل و سوانح جاده­ای در کشور ما حل نخواهد شد به همان دلیل که نمی­توانیم انتظار داشته باشیم که نظام قضایی بتواند تصمیم درستی در رابطه با پلاسکو بگیرد.

سپهری: موضوع تصادف­های جاده­ای از سال 1378 برای من اهمیت پیدا کرد و موضوع بهره­گیری از سامانه­های هوشمند حمل و نقل مطرح بود. با توجه به اینکه تخصصم در زمینه­های جنگ الكترونيك و فناوری اطلاعات و ارتباطات بود، درک درستی از سامانه­های هوشمند حمل و نقل داشتم و می­دانستم که مشکل کجاست.

ادامه گزارش اصلی سوانح جاده ای را می توانید در شماره 359 ماهنامه صنعت حمل و نقل مطالعه کنید