نگاه به شرق با بهره ­گیری از ظرفیت­های پزشکی

صنعت حمل و نقل آنلاین: گردشگری سلامت و به ویژه شاخه گردشگری پزشکی، یکی از بارزترین مصادیق اقتصاد مقاومتی و راه برون رفت صنعت گردشگری ایران از رکود و محدودیت­های زیرساختی، فرهنگی و سیاسی است. اکنون گردشگری ایران در حالی از برخی محدودیت­های فرهنگی، سیاسی، امنیتی و حتی زیرساختی رنج می­برد که برخی از انواع گردشگری، اساسا این محدودیت ها و حساسیت ها را با خود همراه ندارد.
از طرفی توسعه گردشگری با رویکرد نگاه به غرب، یک سری محدودیت­های زیرساختی را به همراه دارد ضمن اینکه به دلیل علایق و سلایق توریست غربی، در ایران صرفا 5 استان و شهر و کمتر از50  هتل و 4 تا 6 ماه از سال در این مدل توسعه، نقش ایفا می­کنند که البته این محدودیت­ها ناشی از نوعی نگاه سنتی، محدود و پراکنده فعالان و برنامه­ریزان حوزه گردشگری است.

در حالی­که توسعه گردشگری با رویکرد نگاه به شرق، علاوه بر کاهش حساسیت­های فرهنگی، سیاسی، امنیتی، زیرساخت­های مورد نیاز را تا حد زیادی داراست. ضمن اینکه همه ایران و اغلب شهرها و حتی روستاها و صدها مرکز اقامتی با سطوح درجه­بندی مختلف و در تمام طول سال می­تواند در این دیدگاه توسعه­ای، نقش ایفا کند.

گردشگری ایران، در حالی از کمبود هتل و ظرفیت اقامتی در مقاصد سنتی مانند تهران، اصفهان، شیراز و برخی شهرهای تاریخی رنج می­برد که از آن طرف صدها هتل و مرکز اقامتی در بیش از 25 استان کشور از خالی بودن هتل­ها در رنج و فشار اقتصادی هستند.
همین کمبود و تناقض و عدم توزیع مکانی مناسب در سایر حوزه­ها، از جمله در حمل و نقل هوایی نیز مشاهده می­شود. به نحوی که ظرفیت مسافری و گردشگرپذیری خطوط حمل و نقل هوایی در مسیرهای منتهی به مقاصد سنتی گردشگران ورودی با کمبود و یا فشار مواجه است، در حالی که استان­های غیر مقصد دقیقا مشکلی برخلاف این دارند.

در رویکرد نگاه به شرق در توسعه گرشگری که در قالب رساله­ای در حال تدوین و نگارش است ابعاد متعددی از این رویکرد بررسی می­شود و طرح­ها، پروژه­ها و ایده­های مختلفی منطبق با اسناد بالادستی و همخوان با کمیت و کیفیت اجزاء و ارکان صنعت گردشگری کشور ، احصاء شده است که می­توان به طور مثال به طرح گردشگری سلامت و گردشگری پزشکی به عنوان یکی از

ده­ها طرح عملیاتی و اجرایی با رویکرد نگاه به شرق در توسعه گردشگری ایران اشاره کرد.

گردشگری سلامت و شاخه پربازده و آماده به لحاظ زیرساخت آن، یعنی گردشگری پزشکی از این جهت یک راهکار اثر بخش در برون رفت از رکود و محدودیت­های خودساخته و خودخواسته است که در اغلب بررسی­ها و مطالعات بازار و سنجش کمی و کیفی حجم و اندازه بازارهای جدید، معطوف به شرق است. در عین حال که ظرفیت­های خوبی هم در جذب گردشگری پزشکی از غرب وجود دارد.
در گردشگری پزشکی فقط 5 استان، 50 هتل و چند ماه از سال درگیر طرح نخواهد بود. بلکه در رویکرد نگاه به شرق، همه کشور و صدها مرکز اقامتی با سطوح مختلف درجه­بندی می­توانند مشمول اجرای طرح باشند.

اقدامی که در گروه گردشگری پزشکی سازمان تامین اجتماعی در حال شکل­گیری و برنامه­ریزی است بر اساس سیاست پرهیز از اقدامات سنتی محدود و پراکنده و با نگاه به شرق و به ویژه به کشورهای همسایه و با تعریف یک پروژه ملی با به کارگیری

ظرفیت­های موجود و البته خالی کشور برنامه­ریزی شده که در فاز نخست، 15 استان کشور را درگیر طرح خواهدکرد. برخی از این استان­ها نه تنها مانند اصفهان و شیراز با کمبود ظرفیت اقامتی و خدمات سفر و حتی درمانی مواجه نیستند بلکه با ظرفیت خالی در اغلب ماه­های سال دست به گریبان هستند.

همچنین علاوه بر  توزیع مکانی و توسعه مقاصد و استفاده از تعداد بیشتری از مراکز اقامتی کشور، برخلاف گردشگری سنتی که از غرب به دنبال توریست است، فصول پیک و محدودیت زمانی سفر ندارد و به دلیل هدفی که از سفر وجود دارد، همه طول سال

می­تواند فصل پیک گردشگری پزشکی باشد. به این ترتیب توزیع زمانی مناسبی انجام می­شود.

در گردشگری پزشکی، فعالان بخش خصوصی به جای رقابت فرسایشی بر روی بازارهای محدود و مقاصد سنتی، بازار بزرگتری را پیش روی خود دارند که به دلیل نوپا بودن، فرصت حضور و رقابت برای تعداد بیشتری از فعالان گردشگری فراهم است. این درحالی است که بیش از 3000 دفتر خدمات مسافرتی ایران، بنا به دلایل مختلف با 50 دفتر خدمات مسافرتی که در حوزه ورود گردشگران خارجی فعال هستند توان رقابت ندارند. بنابراین گردشگری پزشکی، فرصت جدیدی را برای فعالان صنعت گردشگری به ویژه این تعداد دفاتر خدمات مسافرتی فراهم می­کند.

بنابراین می­توان طرح گردشگری پزشکی سازمان تامین اجتماعی را از جمله طرح­های هوشمندانه، فنی، به موقع، حساب شده و با قابلیت­های اجرایی و اقتصادی مناسب در حوزه صنعت گردشگری دانست.

ضمن اینکه، کارشناسان اقتصاد درمان و متخصصان حوزه پزشکی ظرفیت­های درمانی و پزشکی کشور را یک مزیت نسبی در

رقابت­های منطقه­ای و در برخی فیلدهای درمانی، در رقابت­های جهانی می­دانند.

بنابراین امید است همزمان با رشد فعالیت­های مرتبط با حوزه گردشگری سلامت و شاخه پزشکی آن، سازمان­های متولی و

برنامه­ریزان کشور با تدوین سازوکارهای مناسب اعم از قوانین، ایجاد زیرساخت­های تکمیلی، آموزش، تدوین فرآیندها و روش­ها، تسهیل خدمات سفر اتباع خارجی، معرفی ظرفیت­های درمانی، اقدامات دیپلماتیک و اولویت بخشی به این شاخه از گردشگری، بتوانند مسیر همواری را پیش روی مجریان و فعالان این حوزه قرار دهند. برخلاف اغلب انواع گردشگری که رقبای منطقه­ای­مان، گوی سبقت را ربوده­اند در این حوزه بتوان از فرصت­های فرهنگی و اقتصادی بهره برد.