علیرغم تولید داخلی، عمده ریل های ایران از ترکیه، هند و چین وارد می شود

درحالی که هزینه بسیاری ازسوی ذوب آهن اصفهان برای ساخت کارخانه نورد ریل در کشورانجام شده است اما بازار واردات ریل از کشورهای ترکیه، هند و چین داغ است و عمده ریل های مورداستفاده، وارداتی است.

همزمان با اعلام راه اندازی واحد ۴۰۰ هزار تنی نورد ریل در ذوب آهن اصفهان، مدیرعامل شرکت کاردمیر ترکیه از ارسال اولین محموله ریل تولیدی این شرکت به ایران خبر داد، مدیر عامل این شرکت اعلام کرد که ۴۰ هزار تن از قرارداد ۱۳۵ هزار تنی این شرکت با ایران تولید شده و مبلغ این قرارداد هم رقمی حدود ۸۰ میلیون یورو است (تقریباً ۶۰۰ یورو بر هر تن) که از طریق مبادله با نفت تسویه خواهد شد.

از سوی دیگر هند نیز مدعی قرارداد بزرگ صادرات ریل به ایران است، در آوریل۲۰۱۴ مطبوعات هندی از انعقاد یک قرارداد صادراتی ۲۵۰  هزار تنی ریل توسط شرکت دولتی  SAIL هند با ایران خبر دادند؛ البته درهمین شرایط ذوب آهن در حال نصب نورد خریداری شده از شرکت کوتنر آلمان بود. داستان به همین جا ختم نمی شود در آگوست ۲۰۱۶ شرکت فولاد و انرژی جیندال هند هم از آغاز بارگیری ریل به مقصد ایران خبر داد و هم اکنون هم یک پروژه یک صد میلیون دلاری برای بهبود نوردهای ریل و صادرات به بازار های ایران، بنگلادش، ویتنام را دنبال می‌کند.       

 به جز دو کشور هند و ترکیه، چین هم به ایران صادرات ریل دارد، بر اساس آمار گمرک جمهوری اسلامی حدود ۴۰ هزار تن ریل طی ۶ ماه اول سال از چین وارد شده است. حال سوال این است که ریل مورد نیاز برای خطوط راه آهن ایران چقدر است که هند، ترکیه و چین برای صادرات ریل به ایران با یکدیگر رقابت می کنند؟