پیمان سنندجی، رئیس کمیسیون حمل‌ونقل اتاق بازرگانی تهران، در تحلیلی تازه روند تحول تولید جهانی و پیامدهای آن برای آینده حمل‌ونقل ایران را تبیین کرد و با اشاره به نقش فزاینده چین در تولید جهانی، تأکید کرد که رقابت صنعتی امروز بیش از آنکه به ظرفیت کارخانه‌ها وابسته باشد، بر شبکه‌های هوشمند لجستیک و یکپارچگی داده است.
به گفته او، چین اکنون با تبدیل‌شدن به محور اصلی تولید جهان، حدود یک‌سوم ارزش افزوده صنعتی دنیا را ایجاد می‌کند و در بسیاری از صنایع کلیدی – از کشتی‌سازی و خودروهای برقی گرفته تا پنل‌های خورشیدی، باتری‌های لیتیومی و پهپادهای تجاری – بخش عمده ظرفیت جهانی را در اختیار دارد. بیش از نیمی از روبات‌های صنعتی جهان در خطوط تولید این کشور نصب شده و تراکم روبات‌ها در صنایع چینی از میانگین جهانی فراتر رفته است.
سنندجی با اشاره به گذار چین از تولید انبوه سنتی به «تولید هوشمند» گفت: این کشور امروز بیش از ۳۰ هزار کارخانه دیجیتال و خودکار دارد که بدون توقف و با حداقل نیروی انسانی فعالیت می‌کنند و این روند تعریف «واحد تولید» را از فضای فیزیکی به شبکه‌ای هوشمند، پیوسته و داده‌محور تغییر داده است.
وی افزود: بخش عمده تحلیل‌ها درباره بهره‌وری نیروی کار در چین همچنان بر شاخص‌های مالی تکیه دارد و این موضوع باعث شکل‌گیری برداشت‌های نادرست می‌شود. به‌اعتقاد او، تفاوت قیمت‌ها، ساختار مالکیت فکری و شیوه محاسبه ارزش افزوده موجب می‌شود بهره‌وری دلاری شاخص دقیقی برای ارزیابی کارایی واقعی تولید نباشد. او تأکید کرد که بهره‌وری حقیقی چین در توان مهندسی، قدرت سازماندهی، ادغام فناوری‌های نو، اتوماسیون پیشرفته و لجستیک منسجم آن منعکس می‌شود.
سنندجی با طرح این پرسش که «تحول تولید جهانی چه پیامی برای حمل‌ونقل ایران دارد؟»، تصریح کرد: امروز محور رقابت صنعتی از کارخانه‌ها به زنجیره تأمین و شبکه‌های لجستیکی منتقل شده است. کشورهایی که در داده، هماهنگی زنجیره‌ها، اتوماسیون و مدیریت هوشمند سرمایه‌گذاری کرده‌اند، به سطح جدیدی از کارایی دست یافته‌اند.
او تأکید کرد که ایران باید رویکرد خود را نسبت به حمل‌ونقل از «مسیر» به «سیستم» تغییر دهد. به‌گفته او، مشکلات عملیاتی قابل‌رفع‌اند اما تحول واقعی زمانی رخ می‌دهد که زنجیره تولید، توزیع، فناوری و سرمایه انسانی هم‌راستا و هم‌زمان به‌روزرسانی شوند. او افزود: چین نه الگویی تکرارشدنی، بلکه تجربه‌ای روشن است که نشان می‌دهد آینده صنعت تنها وابسته به ماشین یا جاده نیست؛ بلکه به توان ایجاد پیوند میان داده، انسان و زیرساخت بستگی دارد.
سنندجی هشدار داد: اگر حمل‌ونقل همچنان تنها ابزار جابه‌جایی دیده شود، ایران از رقابت جهانی عقب خواهد افتاد؛ اما اگر نگاه به حمل‌ونقل به‌عنوان قلب شبکه تولید و عامل پیشران کارایی صنعتی تغییر کند، می‌توان جایگاه کشور را در اقتصاد منطقه‌ای و جهانی ارتقا داد.
