ضرورت راه­ اندازی دانشگاه علمی – کاربردی برای رانندگان

صتعت حمل و نقل آنلاین: صنعت حمل و نقل یکی از اصلی­ترین ارکان اقتصادی یک کشور به حساب می­آید به طوری که تشکل­های غیردولتی این مشاغل همیشه جزو تشکل­های با نفوذ و دارای قدرت بسیار هستند که مسلما این قدرت از حساسیت و مهم بودن این شغل ناشی می­شود. با این وجود اکثر افراد – و نه همه– شاغل در این شغل حساس از لحاظ علمی، تحصیلات عالی و فرهنگ ازسطح پایین­تری نسبت به بقیه مشاغل کمتر حساس برخوردارند که این امر لطمه­های بسیاری در زیرساخت مهمی به نام حمل و نقل در کشور زده است. این لطمه­ها شامل آسیب­های مالی (تصادفات منجر به خسارت) و جانی (از دست رفتن نخبگان کشور در برهه­های زمانی متفاوت) در کشور است که می­توان گفت علل این آسیب­ها عمدتا از عوامل گفته شده در بالا نشات می­گیرد.

 میزان تصادفات رانندگی در کشور ما از حد استاندارد جهانی بالاتر است که علت بسیاری از این موارد خطاهای انسانی است. با توجه به این مطالب نیاز مبرم کشور به سر و سامان دادن به ناوگان حمل و نقل کشور اعم از بار و مسافر وجود دارد تا از حوادث تلخ در جاده­های کشور که منجر به آسیب­های جانی و مالی زیادی در سال می­شود جلوگیری به عمل آید.

مهم­ترین مشکل در نیروی انسانی ناوگان حمل و نقل، دست کم گرفتن شغل خود به وسیله این افراد و البته بقیه جامعه است و همچنین یکی از عوامل جدی گرفته شدن این شغل در عمل، اهمیت دادن به افراد شاغل در آن است که بهترین راه برای رسیدن به این مهم نیز ایجاد یک رشته دانشگاهی است که می تواند سطح فرهنگی، علمی و اجتماعی این شاغلان را بالا برده و در کانون توجه قرار دهد و به این روش با ارزش و تشخص بخشیدن به آن شغل سطح کیفی خدمات ارایه شده در آن نیز بالا رود. بنابراین در راستای این امر ایجاد یک دانشکده علمی کاربردی برای رشته حمل و نقل می­تواند هر سال از میلیاردها ریال خسارات مالی و غیر مالی در کشور بکاهد. در صورت تاسیس رشته دانشگاهی از یک طرف مشکلات موجود برطرف شده و از طرف دیگر باعث بالا رفتن ارزش این شغل و در نهایت امنیت بیشتر خیابان­ها و جاده­های کشور و به تبع آن افزایش فرهنگ رانندگی در بین سایر مردم است.

در این راستا ابتدا به صورت تفصیلی یک طرح جامع نوشته و به وزارت راه و شهرسازی ارایه شده که توسط کارشناسان این مرکز بررسی و برای تدوین اساسنامه یک رشته جدید دانشگاهی به وزارت علوم ارایه می­شود.

در این رشته دانشجو پس از گرفتن دیپلم و بدون نیاز به گذراندن دوره پیش دانشگاهی پس از ثبت نام وارد دانشگاه علمی کاربردی شده و به تحصیل مشغول می شود. برای این رشته چهار سال در نظر گرفته می­شود. به عبارت دیگر سال پیش دانشگاهی یا چهارم متوسطه به عنوان سال اول دانشگاه نیز در نظر گرفته شده و شامل همان درس­های پیش دانشگاهی می شود به اضافه تعدادی واحد اختصاصی.

با تاسیس این رشته، دادن گواهینامه برای رانندگی خودروهای سنگین و راه­سازی یعنی پایه یک، تنها و تنها با تحصیل در این رشته میسر خواهد بود. در ابتدای تاسیس رشته به تمامی کارخانه­ها، شرکت­های مسافربري و هر ارگانی که در کشور دارای واحد حمل و نقل است بدون استثنا اخطار داده می­شود که به محض فارغ التحصیل شدن اولین دوره این رشته، این مراکز موظف خواهند بود که حداقل 30 درصد از ناوگان مورد نیاز خود را از بین این فارغ التحصیلان انتخاب کنند و طی پنج سال همه ناوگان خود را با این فارغ التحصیلان جایگزین نمایند. این فرجه پنج ساله به این جهت است که پرسنل فعلی شاغل آنها بتوانند در این رشته دانشگاهی تحصیل کنند. همچنین از سال اول تاسیس این دانشگاه هیچ ارگانی در کشور حق ندارد هیچ پرسنلی را برای حمل و نقل استخدام دایم نماید و تنها می­تواند قرارداد کوتاه مدت متناسب با اولین خروجی دانشگاه با افراد امضا نماید.

در ابتدا برای این رشته می­توان درس­های زیر را از سال دوم (درس­های سال اول همان درس­های پیش دانشگاهی و تعدادی واحدهای اختصاصی است) به بعد تعریف کرد:

واحدهای مربوط به تاریخ کشور از باستان تا معاصر، واحدهای جغرافیای کامل کشور و محیط زیست، واحد جغرافیای بین­الملل، واحدهای گردشگری و توریسم و آشنایی با آثار باستانی، واحدهای تخصصی آشنایی با مکانیک خودورهای سبک و سنگین، واحدهای مربوط به عیب­یابی خودروهای سبک و سنگین به روش الگوریتم و نمودار به تفکیک سیستم­های مختلف خودرو مانند برق و سوخت­رسانی و سیستم پایداری و ترمز و…،واحدهای زبان عمومی، واحد زبان تخصصی مکانیک اتوموبیل، واحد زبان تخصصی گردشگری، واحدهای آشنایی با شرکت­های تولید کننده بزرگ خودروهای حمل و نقل عمومی جهان، واحد آشنایی با شبکه جی پی اس و سیستم­های ناوبری، واحد آشنایی با اپلیکیشن­های ارتباطی و تخصصی رشته خود مربوط به موبایل و توانایی ایده­پردازی در این زمینه در آینده، واحد آشنایی با جهت یابی با و بدون وسایل ویژه جهت یابی، واحد مربوط به راه­های کشور، واحد قوانین راهنمایی و رانندگی کشور و قوانین گمرکات، واحد قوانین رانندگی بین­الملل با تکیه بر تفاوت­ها با ایران، واحدهای ایمنی مربوط به نوع بار (سوختی، فاسد شدنی و…) و مواجه با انواع شرایط سخت جوی، واحدهای مربوط به نظم در کار و لباس فرم و ظاهر و بهداشت و روان شناسی، واحد مربوط به آشنایی با گمرک و ساز و کار آن، واحدهای مربوط به کمک­های اولیه و میزان استراحت نرمال، واحد عمومی ادبیات و زبان فارسی و دیگر واحدهای عمومی در سایر دانشگاه­های کشور

واحدهای عملی نیز شامل موارد زیر می­شود:

رانندگی با خودروهای حمل و نقل عمومی سنگین (از ترم 3 به بعد)، مکانیک و عیب­یابی خودروهای سبک و سنگین به تفکیک سیستم­ها (همه ترم­ها) آزمایشگاه زبان و توانایی شنیدن و صحبت کردن در حد ielts  چهار، طرح پژوهشی در زمینه­های مختلف حمل و نقل برای پایان دوره کارشناسی و دریافت مدرک لیسانس.

این فارغ­التحصیل­ها در ادامه می­توانند به عضویت سندیکای مربوط نیز در آیند.

شهریه برای هر ترم مشخص شود که تمامی آن صرف حقوق پرسنل و اساتید می شود. تامین سایر امکانات دانشگاه نیز با کمک های دولت و درصدی از گمرکات کشورخواهد بود. کلاس­های تئوری در مراکز استان­ها و کلاس­های عملی در زمین­های اطراف شهری برگزار می­شود.

اساتید این دانشگاه در سال­های بعد از بین فارغ التحصیلان ممتاز انتخاب می­شوند که به استخدام دانشگاه در  می­آیند اما برای شروع این رشته دانشگاهی در ابتدا افرادی از رشته­های مختلف به کار گرفته خواهند شد. بنابراین تاسیس این دانشگاه در ابتدا باعث ایجاد شغل برای گروه­های زیر خوهد شد:

تاریخ، جغرافیا، ادبیات، زبان انگلیسی، بهداشت عمومی، طراحی صنعتی، افسران راهنمایی و رانندگی، گمرک و بازرگانی، برق و الکترونیک، مکانیک، روان شناسی، زمین شناسی و هوا شناسی، محیط زیست، گردشگری و مهندس آی تی

استفاده از رانندگان تجربی در بخش جنبی کارگاه­های عملی فقط در بخش رانندگی که حداقل مدرک دیپلم را داشته باشند میسر است. البته استفاده از آنها به صورت کمک در بخش کارگاه­های عملی خواهد بود و به هیچ وجه تنها مسوول یک بخش نخواهند بود.

امید است با تاسیس این رشته در کشور هم اشتغالزایی برای گروهی از دانش آموختگان فراهم شود و هم وضعیت این شغل بسیار حساس در کشور بهبود یافته و شاهد افزایش امنیت سرمایه و جان مردم در جاده­ها باشیم.