شرکت های کشتیرانی یا شرکت های پالایش نفت خام؟

صنعت حمل و نقل آنلاین: در روز یکم ژانویه سال 2020، سازمان جهانی دریانوردی (IMO) استانداردها و قوانین جدید در خصوص سوخت مورد مصرف کشتیهای تجاری به منظور کاهش و جلوگیری از آلودگی بیشتر آتمسفر توسط کشتی های تجاری جهان را به اجرا در آورد. برای برخی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت در جهان، قوانین جدید، نگرانی بزرگی را به همراه داشته است. بنا بر اعلام سازمان ملل متحد، حمل و نقل دریایی برای اقتصاد جهانی بسیار مهم است و بیش از نود درصد تجارت جهان از طریق دریا انجام می شود.

این عکس که در تاریخ 17 مه 2019 توسط STR | AFP | Getty Images گرفته شده است یک کشتی کانتینربر که در حال پهلو گرفتن به پایانه کانتینری در بندر چینگدائو در استان شرقی شاندونگ چین است را نشان می دهد.

اتاق بازرگانی اتحادیه اروپا در چین در 20 مه 2019 اعلام کرد که شرکت های کشتیرانی اتحادیه اروپا “درگیر در آتش جنگ” تجاری بین ایالات متحده و چین به دلیل وضع تعرفه های جدید بر کالای وارداتی از چین به ایالات متحده هستند که به محیط اقتصادی آسیب جدی رسانده است.

بزرگترین عامل تکان دهنده صنعت نفت و حمل و نقل دریایی طی دهه ها اخیر قرار است در مدتی حدود دو ماه یعنی تا اواخر ماه فوریه 2020 میلادی اثرات خود را بر منصه ظهور برساند.  به دلیل وجود فشار زیاد، جهت حرکت صنعت حمل و نقل دریایی به سوی استفاده از انرژی پاک تر، سازمان جهانی دریانوردی استفاده از سوخت حاوی گوگرد بیشتر از نیم درصد توسط کشتیهای تجاری را ممنوع اعلام کرده است. شبکه تلویزیونCNBC[1] نگاهی به بهترین موارد برای مقابله با تغییر مقررات نوع استفاده از سوخت فسیلی قابل استفاده توسط کشتی های تجاری و همچنین افراد و شرکت های در تقلا و تکافو با آنچه که قبلاً احتمالاً به عنوان “بزرگترین تغییر در تاریخ بازار نفت” توصیف شده بود انداخته است.

صنعت حمل و نقل دریایی تحت فشار جدی قرار دارد تا انتشار گازهای حاوی گوگرد در اثر استفاده از سوخت فسیلی توسط کشتی های تجاری را کاهش دهد. زیرا آلاینده های آتمسفر بر سلامتی انسان تأثیر منفی می گذارند و یکی از دلالیل اصلی ریزش باران های اسیدی هستند که به گیاهان و گونه های آبزی آسیب می رساند. مطالعه در مورد تأثیرات اکسیدهای گوگرد بر سلامتی انسان که در سال 2016 منتشر شد با استناد به استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی (IMO) در خصوص سوخت مورد مصرف کشتیهای تجاری، تخمین زده که با معرفی استانداردها و قوانین جدید، برای بیش از 570،000 مرگ زودرس بین سال های 2020 و 2025 امکان پیشگیری به وجود می آید. مطالعات فوق الذکر خاطر نشان کرده است که کاهش میزان گوگرد موجود در سوخت مورد مصرف کشتی های تجاری، “به ویژه برای جوامع ساحلی یا افرادی که در نزدیکی مسیرهای اصلی حمل و نقل دریایی زندگی می کنند” دارای “مزایای سلامتی ملموس” خواهد بود.

استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی (IMO) درباره سوخت مورد مصرف کشتی های تجاری از جنبه های زیست محیطی موارد مهم و قابل بحثی را در خود مستتر دارد. صنعت حمل و نقل دریایی با توجه به جایگاه بلامنازع خود در تجارت جهانی باعث می شود این موضوع مورد توجه واقع شود.

تحلیلگران در موسسه های تحقیقات مدیریت مالی صنعت حمل و نقل دریایی معتقد هستند كه برخی پالایشگاه های نفت خام به هر حال با پالایش ناخوشایند و ارزان قیمت، نفت خام را به محصولات سازگار و تمیز، ارزان قیمت تبدیل می نمایند. در این زمینه ایالات متحده و شرکت های نفتی بزرگ بازارهای نوظهور گام های بزرگی در این مورد برداشته اند و اکثر شرکت های کشتیرانی اروپایی در مورد رعایت استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی (IMO) درباره سوخت مورد مصرف کشتی های تجاری نیز به خوبی آماده هستند.

پس از شروع سال 2020، کشتی هایی که به دلیل نقض اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی در مورد تغییر سوخت دیده شوند، از بنادر کشورهای متعاهد انتظار می رود با کشتی های تجاری متخلف برخورد نمایند. همه فکر می کنند که افزایش هزینه ها به واردات و صادرات آسیب می رساند و از این رو در صورت واقعیت این فکر لاجرم هزینه ها به مصرف کنندگان منتقل می شود.

براساس گزارش خبر گزاری رویترز، تحلیلگران صنعت حمل و نقل دریایی تخمین می زنند که شرکت های کشتیرانی کانتینری  که کالاهای مصرفی را حمل می کنند به احتمال زیاد جزء آن دسته از شرکت ها هستند که در اثر اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی در مورد تغییر سوخت به سختی تحت تاثیر قرار خواهند گرفت و هزینه های اضافی منتج از تغییر سوخت تقریبا ده میلیارد دلار خواهد بود. گفته شده است که دو خط بزرگ کشتیرانی حمل و نقل کانتینر در جهان، A.P. Moller Maersk و MSC، با پیروی از اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی در مورد تغییر سوخت مورد استفاده کشتی های تجاری احتمالاً هر کدام هزینه های اضافی تقریباً برابر با دو میلیارد دلار را متحمل خواهند شد. بزرگترین نگرانی افزایش هزینه ها نخواهد بود. در بدترین حالت، شرایط اقتصادی تحمیل شده ناشی از افزایش قیمت سوخت مورد مصرف کشتی های تجاری می تواند به وضعیتی مشابه با ورشکستگی شرکت کشتیرانی هانجین منجر شود. فروپاشی شرکت کشتیرانی هانجین در سال 2017 ناشی از تبعات ضرر مالی بود که فعالیت هفتمین شرکت کشتیرانی بزرگ حمل و نقل کانتینر در جهان را به تعطیلی کشاند.

در مواجهه با کندی و کاهش در رشد اقتصاد جهانی که تا حدی از جنگ تجاری برجسته ایالات متحده و چین نشات گرفته است و فشار ناشی از اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی در مورد تغییر سوخت مورد مصرف کشتی های تجاری (IMO 2020)، بدون شک صنعت حمل و نقل جهانی با عدم قطعیت روبرو شده است.

با وجود منافع زیست محیطی که اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی در مورد تغییر سوخت مورد مصرف کشتیهای تجاری به همراه دارد این موضوع منجر به افزایش قابل توجه هزینه های خرید سوخت مورد نیاز شرکت های کشتیرانی بین المللی می شود. در تلاش برای رعایت مقررات وضع شده جدید، کشتی های تجاری باید اسکرابرهای جدیدی را نصب و یا استفاده از سوخت حاوی مقدار گوگرد به میزان قابل توجهی کمتری در حدود نیم  درصد را شروع کنند. برای توضیح بیشتر، اسکرابرها به منظور از بین بردن ذرات و گازهای تولید شده هنگام کار موتور اصلی و مولدهای برق کشتی نصب می شوند و این یک هزینه سرمایه ای یک طرفه را برای شرکتهای کشتیرانی ایجاد می کند.

علیرغم افزایش قابل توجه در هزینه های عملیاتی کشتیهای تجاری، عدم قطعیت ناشی از اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی در مورد تغییر سوخت مورد مصرف کشتیهای تجاری، دلیل دیگری است که باعث شده کتابچه های سفارش ساخت کشتیهای تجاری جدید در سالهای اخیر خوش خیم تر شوند.

با وجود افزایش قابل توجه در هزینه های عملیاتی و یا هزینه های اجتناب ناپذیر سرمایه ای، اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی باعث شده که شرکت های کشتیرانی بین المللی هیچ گزینه ای بجز اجرای استانداردهای جدید نداشته باشند، اما با انتقال هزینه های افزایش قیمت سوخت مورد مصرف کشتیهای تجاری به مصرف کننده نهایی، این عمل منجر به افزایش نرخ کرایه حمل کالا از طریق دریا می شود و تا حدی حاشیه های پایین ضرر صاحبان کشتیهای تجاری را جبران می کند. همانطور که قبلاً اذعان شد، تقاضا برای حمل و نقل دریایی اغلب به عنوان یک معیار خوب برای رشد اقتصاد جهانی در نظر گرفته می شود، تقاضای قابل توجه برای حمل دریایی محموله ها، عملکرد اقتصادی مثبت را برای شرکتهای کشتیرانی بین المللی در پی خواهد داشت. درنهایت این در نرخ حمل کالا منعکس می شود، نرخ کرایه حمل انواع کالا از یک بندر به بندری دیگر بسته به فاصله تا مقصد تحویل و نوع کالا متفاوت است و عمدتا برای کانتینر از واحدهای معادل بیست فوت (TEU) اندازه گیری می شود.

اگرچه به نظر می رسد که سال 2019 میلادی بدترین عملکرد اقتصاد جهانی را طی یک دهه به دنبال داشته است و این موضوع  منعکس کننده افزایش تنش های تجاری بین ایالات متحده و چین و تأثیر کاهش دهنده تعدیل این دو کشور در صادرات و تولید صنعتی است که تاثیری مستقیم بر تقاضا برای حمل و نقل کالا از طریق دریا دارد.

چشم انداز سال 2020 در مورد رشد اقتصادی در مسیر بدتر شدن متوقف شده است، در عین حال روند رشد پیش بینی انجام شده اندک است. پیش بینی هایی که بدون شک بیانگر میزان تقاضا برای کالاهای مصرفی و بادوام است. ممکن است برخی استدلال کنند که با توجه به تجمع حال حاضر در بازارهای سهام و اواراق بهادار، احتمال معامله “مرحله یک” بین ایالات متحده و چین واقعاً امکان پذیر است. در همین حال، اگر این احتمال با شکست روبرو شود، ممکن است روند منفی، بیشتر از روند نزولی رشد اقتصاد جهانی باشد. در چنین شرایطی همه باید محتاطانه عمل نمایند، یعنی در مورد بخشهای بسیار همبسته با تقاضا برای حمل کالا مانند صنعت حمل و نقل دریایی اتخاذ یک موضع بی طرف در این مرحله ضروری است.

آنچه که از اجبار برای اجرای استانداردها و قوانین جدید سازمان جهانی دریانوردی در مورد تغییر سوخت مورد مصرف کشتیهای تجاری 2020 نتیجه گرفته می شود، اجرای استانداردهای مزبور از سوی  ناوگان تجاری دریایی جهانی پس از ژانویه سال 2020 است. با این حال، هنوز هم عدم اطمینان قابل توجهی در مورد چگونگی رفع مشکلات اجرای این استاندارها در خصوص افزایش قیمت سوخت مورد مصرف کشتی های تجاری، اثرات ضربه ای آن بر سایر بخش های اقتصاد و حتی استراتژی های صاحبان کشتی جهت رعایت این استانداردها وجود دارد. در واقع قرار نبود روش اجرای استاندارهای سازمان جهانی دریانوردی اینگونه باشد. تاریخ اجرایی در اول ژانویه سال 2020 در ابتدا سال 2008 تعیین شده بود، با پیش بینی بازنگری در مورد دسترسی به سوخت های حاوی گوگرد کمتر، سه سال پیش سازمان جهانی دریانوردی  تصمیم گرفت با حصول اطمینان از وجود سوخت کافی وفق استانداردهای تعیین شده، تاریخ اجرای استاندارها را اول ژانویه سال 2020 تأیید کند. با وجود این و اعلام یک تاریخ مشخص به همراه استانداردهای  مشخص، صنعت حمل و نقل دریایی و صنعت پالایش نفت خام در دو سال اول واکنش چندانی نشان ندادند. این وضعیت ناشی از عدم اجماع در مورد صنعت پالایش نفت خام یا تنظیم آن بود. صنعت حمل و نقل دریایی، با نصب اسکرابرهای گران قیمت و صنعت پالایش نفت خام با گسترش ظرفیت کک سازی و بهبود برجهای تفکیک پالایشگاهها طی یک دوره تمرکز در مورد چشم انداز تقاضای بلند مدت سوخت مورد نیاز کشتیهای تجاری و مواجهه با تغییرات آب و هوا اقداماتی را به اجرا گذاشتند.

اگر هر دو بخش فوق الذکر اقدام لازم را بعمل می آوردند، نتیجه هدر رفتن میزان سرمایه قابل توجهی بود، زیرا پالایشگاه ها برای تولید سوخت حاوی گوگرد كمتر سرمایه گذاری انجام می دادند، در حالی كه شركت های حمل و نقل دریایی در صدد تجهیز کشتیها به دستگاههایی برای استفاده از سوخت حاوی درصد گوگرد بالا و جذب گازهای گلخانه ای و اگسید گوگرد بودند. اما به دلیل اینکه میزان هزینه اضافی برای نصب دستگاههای مورد نظر نامشخص بود به این عدم اطمینان افزوده شد. اگر این استاندارها توسط 174 کشور عضو سازمان جهانی دریانوردی اجرا شود، با توجه به هزینه اقتصادی که شرکتهای کشتیرانی بین المللی متحمل خواهند شد، فقط میزان گوگرد حاوی در سوخت مصرفی کشتیهای تجاری را هدف قرار می دهند. اما، انتشار گازهای گلخانه ای که در دیدگاههای آینده سازمان جهانی دریانوردی قرار دارد و مشکلات عدم قطعیت در مورد چگونگی تطابق استاندارها در خصوص سوخت مورد مصرف کشتی های تجاری درسهای ارزشمندی را برای شرکت های کشتیرانی، دولت ها و پالایشگاهها پیش رو خواهد گذاشت.