صنعت حمل و نقل آنلاین: شرکتهای حمل و نقل مسافری سابقه ای نسبتا طولانی در این بخش دارند. از زمانی که قرار شد شرکتهای مسافربری از پراکندگی خارج شده و ذیل یک پرچم واحد، اتحادیهای تاسیس کنند حدود ۴۰ سال می‌گذرد. در این مدت این تشکل صنفی فراز و فرودهای زیادی را به خود دیده است. این مجموعه با مشارکت ۵۳ شرکت (گاراژ) مسافربری که در تهران فعال بودند در ترمینال جنوب مستقر شده و در سال ۱۳۵۹ به طور رسمی شروع به فعالیت کرد. البته قبل از آن تشکل دیگری به نام «دفتر مرکزی تعاونیهای ۱۷ گانه» فعال بود.
در سال ۱۳۶۳ «اتحادیه شرکتهای تعاونی مسافربری» به ثبت رسید که طی این سالها روزهای سخت و دشوار زیادی را از زمان جنگ تحمیلی و انتقال نیروهای نظامی (ارتش، سپاه و بسیج) به خود دیده است. این مجموعه صنفی تنها NGO حمل و نقل در کشور است که به صورت اتحادیه فعالیت میکند. برای آشنایی بیشتر با این اتحادیه و کارکردهای این تشکل با مهندس احمدرضا عامری، مدیرعامل و رییس هیات مدیره اتحادیه شرکتهای تعاونی مسافربری کشور به گفتوگو نشستیم.
*در مورد نوع فعالیت، کارکردها و وظایف این اتحادیه توضیح مختصری بفرمایید.
خدمات این مجموعه به زمان جنگ تحمیلی برمیگردد. در آن مقطع به خاطر خاص بودن شرایط کشور در وضعیت جنگی و نامساعد بودن شرایط اقتصادی تامین لاستیک، روغن موتور، قطعات و لوازم یدکی و خدمات فنی و پشتیبانی به ناوگان تحت پوشش خود ارایه میکرد. در عین حال پل و واسطهای بود بین فعالان این مجموعه و حاکمیت.
در حال حاضر مهمترین وظیفه آن نظارت بر عملکرد و فعالیتهای شرکتهای عضو اتحادیه، هماهنگی و رسیدگی به مشکلات و نیازهایی که شرکتهای تحت پوشش با آن مواجه هستند. به طور کلی اتحادیه تلاش دارد وحدت و انسجام این مجموعه صنفی را حفظ کرده و تداوم ببخشد.
*نحوه تعامل شما با دولت و دستگاههای اجرایی چگونه است؟
خب با دولت و دستگاههای تحت امرش تماس و تعامل لازم داریم. البته در شرایط فعلی این ارتباطها کمتر شده؛ نمیدانم دولت کمتر وقت میکند یا ما زیاد دور هستیم که نمیتوانیم به دولتمردان دسترسی داشته باشیم! الان حالتی است که حضور دولت کمرنگ شده و این ارتباطات و تعاملات به مانند گذشته نیست.
*اولویتهای شما چیست؟ اگر حمایتی بشود چه چیزی مدنظر شماست؟
ما درخواست خاصی از دولت نداریم؛ ما تشکیلاتی هستیم که نرخ ثابت شده و مصوب داریم. از دولت محترم توقع داریم یک سری امکانات و تسهیلات را با رعایت عدالت و انصاف در اختیار ما بگذارد تا ما بتوانیم عملکرد بهتری داشته باشیم و راندمان کاریمان بالا برود. برای ما مهم است که هزینه خدمات ارایه شده بالا نرود. مثلا هزینه لاستیک را چند برابر حساب نکنند؛ سایر ملزومات و نیازمندیها هم به همین شکل تامین شود.
* دعاوی حقوقی هم داشتهاید؟ نقش شما چه بوده است؟
احتمالا ممکن است پیش بیاید؛ به هر حال ما بین شرکتهایمان حالت داور را داریم و در شرایط اینچنینی نقش حَکَم را ایفا میکنیم. سعی ما این است که در صورت بروز اشکال و اختلاف این مسائل به صورت کدخدامنشی حل و فصل شود. ضمن اینکه در موارد پیچیدهتر واحد حقوقی فعال است و ورود میکند.
*در حوزه بینالمللی چقدر فعال هستید؟
شرکتهای ما در خارج از کشور هم فعالیت دارند که در بعضی از این کشورها سرویس ثابت و دائم برقرار است مانند ترکیه، جمهوری آذربایجان، ارمنستان و عراق. گاهی اوقات به طور موردی و دربست هم سرویس داریم که در صورت لزوم ارائه میشود.
*در بخش توریسم و گردشگری چه نقشی دارید؟
ما یکی از کشورهای انگشتشمار در بخش گردشگری هستیم که امکانات آب و هوایی چهارفصل بسیار خوب و جذابی داریم؛ از ابنیه تاریخی و فرهنگی مناسبی برخورداریم. همچنین در بخش مذهبی و زیارتی امکانات خوبی داریم. در کل پتانسیل و شرایط بسیار مطلوبی فراهم است ولی خب، در این زمینه خوب عمل نکردهایم. خیلی از کشورها هستند که اماکن و فضاهایی را صوری ایجاد میکنند ولی برای ما از گذشتگان به یادگار مانده است.
*بیشتر از ایران میروند یا میآیند؟
مسلما از ایران بیشتر میروند؛ نمونهاش پیادهروی اربعین حسینی خودش یک سفر خارجی است که با شرایط و الزامات خاص خودش عملیاتی میشود.
*چه مسالهای برای شما بیشتر آزار دهنده است؟
مهمترین مساله کمبود سفر است. مخارجی که خانوادهها دارند در سبد هزینههایشان چیزی اضافه نمیماند. نقدینگی اضافی سهم سفر میشود. الان چنین پولی کمتر وجود دارد و در توان همه آحاد مردم نیست. سفرهای فعلی بیشتر اجباری و کاری است.
مورد بعدی گرانی ناوگان حمل و نقل است که چیزی نمانده به مرز 3 میلیارد تومان برسد! در حال حاضر یک دستگاه اتوبوس مسافربری 2 میلیارد و 800 میلون تومان خرج برمی دارد!لوازم یدکی، هزینههای تعمیرات و نگهداری، بیمه و اجاره محل هم بماند.
*فکر میکنید چطور این موانع برطرف میشود؟
متاسفانه از تسهیلات و وام و… خبری نیست. یک زمانی وام تا سقف 300 میلیون تومان هم میدادند. الان برای ماشین 8/2 میلیاردی، 300 میلیون به کجا میرسد؟ در شرایط فعلی هیچ کمکی لز سمت دولت به بخش حمل و نقل تعلق نمیگیرد.
*در بحث مالیات هم به مشکل خوردهاید؟
مشکل مالیاتی همه جا هست و جایی نیست که با این مشکل مواجه نباشد. سه مشکل در مملکت هست: 1- دارایی، 2- شهرداری، 3- تامین اجتماعی. این سه بزرگوار در به وجود آمدن وضعیت کنونی نقش داشتهاند.
*آینده را چطور میبینید و چه چیزی بیشتر مدنظر شماست؟
دولت باید شرایطی را فراهم کند تا شغلهایی که الان موجود است را حفظ کند. این از واجبترین کارهاست. چون ایجاد مشاغل جدید با شرایط اقتصادی فعلی بسیار مشکل است. پس صلاح این است شغلهای موجود کمتر آسیب ببینند و کمتر دستخوش تغییر و تحول تعدیل و ادغام شوند. آن سه موردی هم که در بالا اشاره کردمباید بیشتر همکاری کنند تا وضعیت بدتر نشود. اگر فشار بیاورند باعث بنگاهها شده و تعطیلی هم منجر به بیکاری میشود. بیکاری هم بسیار آسیبزاست و جامعه را دچار بحران میکند. در مورد حمل و نقل روزگار خوشی برایش متصور نیستم. حمل و نقل مسافری ارتباط مستقیمی با جیب مردم دارد و با اقتصاد رابطه تنگاتنگی دارد. اگر اقتصاد شکوفا و رو به رشد باشد درآمدهای اضافی تقاضای سفرهای متعدد را ایجاد میکند. باید همت کرد و داشتهها را حفظ کرد تا حداقل بنگاههای موجود چراغشان خاموش نشود.
