حرکت روی ریل با هدف حمل 100 هزارتن در ماه

امضای 4 تفاهم‌نامه در حاشیه یازدهمین نمایشگاه ریلی

صنعت حمل  ونقل آنلاین: به مناسبت چهارصدمین شماره‌ی ماهنامه صنعت حمل و نقل گفتگویی را با یکی از مدیران فعال در صنعت حمل و نقل ریلی داشتیم. شرکت توسعه حمل و نقل ریلی پارسیان  یکی از شرکت‌های زیرمجموعه هلدینگ غدیر است. بزرگترین شرکت حمل و نقل ریلی مخزن‌دار در سطح کشور که فعالیت خود را از سال 84 آغاز کرده و در یازدهمین نمایشگاه حمل و نقل ریلی که در اواخر اردیبهشت ماه امسال برگزار شد تنها شرکتی بود که چهار تفاهم‌نامه را در راستای شعار امسال و اهداف برنامه‌ی هفتم توسعه به امضا رساند.

شرکت توسعه حمل و نقل ریلی پارسیان هر سال با رویکردی نو در نمایشگاه ریلی حضور پیدا می‌کند و تیم فنی و بازرگانی این مجموعه با جدیت و پشتکار تمام اهداف خود را تا عملیاتی شدن دنبال می‌کند.

در سال 98 تعداد صد دستگاه واگن مخزن‌دار از یک شرکت‌های داخلی در اراک خریداری کرد و هم اکنون در کشور حدود چهار هزار دستگاه واگن مخزنی دارد که از این تعداد حدود سه هزارو پانصد دستگاه آن فعال است. دکتر سید نواب حسینی‌منش مدیرعامل شرکت توسعه‌ی حمل و نقل ریلی پارسیان در گفتگو با خبرنگار ماهنامه صنعت حمل و نقل برنامه‌ها و طرح‌های توسعه‌ای این شرکت را بازگو کرد.

شرکت توسعه حمل و نقل ریلی پارسیان در میان شرکت‌های حمل و نقل ریلی در چه جایگاهی قرار دارد، چه کالاهایی را حمل و میزان تناژ حمل آنها چه مقدار بوده و نسبت به سال‌های قبل چه رشدی داشته است؟

شرکت حمل و نقل ریلی پارسیان به عنوان بزرگترین شرکت مخزن‌دار کشور به شمار می‌آید که مالک بالغ بر 1200 دستگاه واگن مخزن‌دار هستیم و به صورت تخصصی در حوزه‌ی حمل محموله‌های نفتی، صنعتی و خوراکی فعالیت می‌کنیم. از سوی دیگر رئیس کارگروه مخزن‌دارهای انجمن حمل و نقل ریلی نیز هستیم.

شرکت ما از جمله شرکت‌های بورسی، جوان و چابک است. این شرکت سبد بزرگی از محمولات نفتی را برای شرکت‌های نفتی، پتروشیمی و روغن‌های صنعتی حمل می‌کند. همکاران ما در راستای اهداف انتقال بار از جاده به سمت ریل و همچنین جذب بارهای جدید تلاش بسیار می‌کنند.

همانطور که مستحضر هستید هدایت بار از جاده به سمت ریل منفعت‌های کلان برای کشور و همچنین کاهش زمان و قیمت تمام شده برای صاحبان بار و کالا به همراه دارد که از جمله ویژگی‌های چشمگیر حمل از طریق ریل است. در راستای رسیدن به این اهداف، تفاهم نامه‌هایی در نمایشگاه یازدهم ریلی به امضا رساندیم و در نهایت اجرایی خواهیم کرد.

لطفا در مورد مضمون تفاهم‌نامه‌های به امضا رسیده در یازدهمین نمایشگاه ریلی توضیحات بیشتری بفرمایید.

تفاهم نامه‌ی اول با منطقه آزاد سرخس بود که در آن موافقت‌نامه‌ی اولیه برای احداث یکی از پایانه‌های تخصصی تخلیه و بارگیری حمل محموله‌های نفتی در منطقه‌ی سرخس در شمال کشور به امضا رسید. در برنامه هفتم توسعه‌ی کشور، وزارت راه و شهرسازی متولی پروژه بسیار حائز اهمیت ترانزیت 50 میلیون تن بار در سال است که در این برنامه توسعه، 30 درصد ترانزیت انجام شده باید از طریق ریل صورت گیرد.

30 درصد ترانزیت یعنی حمل 15 میلیون تن بار از طریق ریل. اکنون حمل ریلی ترانزیت سالیانه در کشور بیش از 5/1 میلیون تن نیست. بنابراین افزایش ظرفیت حمل ریلی تا ده برابر، فقط مستلزم وجود ناوگان نیست بلکه به طور یقین نیاز به پایانه و دو خطه کردن خطوط ریلی و توسعه‌ی ریل است.

برای رسیدن به این هدف، هلدینگ لجستیک غدیر گام محکمی را در مسیر کریدور شمال – جنوب نهاد تا این دو مرکز را در شمال و جنوب، توسط ریل متصل و محموله‌های ترانزیتی را از حوزه‌ی CIS و روسیه به هندوستان و کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس از طریق ریل حمل کند.

این محموله‌ها از منطقه‌ی آزاد سرخس بارگیری شده و در بندرعباس تخلیه و در کشتی بارگیری می‌شود. در همین راستا تفاهم‌نامه‌ای با منطقه آزاد سرخس برای احداث یک پایانه‌ی تخصصی محمولات نفتی منعقد شد. همچنین سه تفاهم‌نامه با شرکت نفت بهران، نفت پارس و ایرانول به امضاء رسید تا بتوانیم صادرات روغن‌های صادراتی شرکت‌های نامبرده را که شامل روغن پایه و اکستراکت است اجرایی کنیم.

برای اولین بار، لوبکات توسط ریل حمل می شود که تاکنون انجام نشده است. لوبکات را از بندرعباس به مقصد پالایشگاه‌های این سه شرکت حمل می‌کنیم تا به واسطه‌ی این کار، زنجیره مواد اولیه و همچنین توسعه‌ی صادرات کالاها را برای این شرکت‌ها تسهیل کنیم.

لطفا جنابعالی بفرمایید با توجه به انعقاد این تفاهم‌نامه‌ها، شرکت حمل و نقل ریلی پارسیان چه سهمی از حمل بار ریلی را به خود اختصاص می‌دهد؟

ما برای این سه شرکت سهم حمل حداکثری از طریق ریل را برنامه‌ریزی کرده‌ایم و اگر تمامی این زنجیره را روی ریل بیاوریم می‌توانیم در صنعت ریلی به طور میانگین ماهیانه بیش از صد هزار تن بار را جا‌به‌جا کنیم که رقم بسیار بزرگی است. از سوی دیگر توسعه‌ی واگن‌های مخزن‌دار شرکت با خرید دویست واگن نو به هزار و چهارصد واگن طبق برنامه برسد.

در حال حاضر، در بحث ترانزیت بسیاری از شرکت‌های روسی و منطقه‌ CIS توسط کشتی محموله‌های خود را به سمت کشورهای هندوستان و حوزه‌ی خلیج فارس صادر می‌کنند. بخصوص در بحث مازوت کم‌سولفور که در کشور خیلی کم است و معمولا از طرف روسیه تأمین می‌شود. نقشه اصلی ما حمل مازوت کم‌ سولفور برای شرکت‌های کشتیرانی جنوب است تا بتوانیم آن راتوسط ریل تا سرخس بیاوریم و از آنجا با واگن‌های خودمان تا بندرعباس برای شرکت‌های کشتیرانی نیازمند این نوع سوخت، حمل کنیم. این امر برای اولین بار در کشور انجام می‌شود. واگن‌های روسی به دلیل تفاوت سایز ریل‌های کشور روسیه نسبت به ریل‌های ایران، نیازمند تغییر بوژی است که هزینه‌ها را افزایش می‌دهد و همچنین با کمبود لکوموتیوی که در کشور با آن روبرو هستیم این امر امکان‌پذیر نیست.

شرکت توسعه ریلی پارسیان امسال کار خود را با هدف ترانزیت محموله‌های نفتی در کشور آغاز کرده است. باید بگویم هم اکنون در کریدور شرق به غرب، کشور عراق بسیاری از محموله‌های افغانستان را تأمین می‌کند چه در مازوت، گازوئیل و یا محصولات نفتی دیگر، اما تمام آنها توسط جاده حمل می‌شود. اگر بتوانیم کریدور شرق به غرب را با کمک شرکت راه‌آهن ج.ا.ا و وزارت راه و شهرسازی فعال کنیم یک سبد جدید حمل کالا اتفاق خواهد افتاد.

با توجه به خرید  200 واگن مخرن‌دار جدید و با توجه به شعار امسال “جهش تولید با مشارکت مردم” چه برنامه‌ای برای حمایت از تولید داخل دارید؟

در گذشته شرکت حمل و نقل ریلی پارسیان یکصد دستگاه واگن از تولید داخل خریداری کرده اما در راستای حمایت از تولید داخل تمام قطعات مورد نیاز خود را از تولیدات داخلی خریداری می‌کنیم. هم اکنون چرخ‌های منوبلاک واگن‌ها را از شرکت توانمندی در اصفهان خریداری می‌کنیم و هرساله قرارداد آن تمدید شده است. امسال هم تعداد هشتصد و پنچاه عدد چرخ منوبلاک به ارزش شصت میلیارد تومان از همین شرکت خریداری کرده‌ایم. در خصوص خرید واگن مخزن‌دار نیز تمامی ملزومات آن از جمله چرخ، شاسی و حتی خود مخزن در داخل تولید می‌شود و با شرکت‌های تولید کننده وارد مذاکره شده‌ایم.

باید بگویم 120 میلیون لیتر بنزین روزانه در کشور مصرف می‌شود که که این رقم بسیار بالا، تماما توسط جاده حمل می‌شود. در حقیقت یک واگن حمل بنزین در کشور وجود ندارد، بر همین اساس به سراغ دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش بنیان رفتیم تا با ترغیب آن‌ها این واگن‌ها را تولید کنند. در این راستا تلاش خواهیم کرد تا تابستان امسال مناقصه‌ی ساخت آن را برگزار کنیم.

با توجه به کمبود نیروی کشش در راستای توسعه ناوگان چه سیاست‌هایی را در نظر گرفته‌اید؟

در حال حاضر یکی از مشکلات کشور مسیر بازرگانی و مسیر بار است که به نیروی کشش برمی‌گردد. به همین منظور برای تأمین نیروی کشش با شرکت‌های داخلی و هم با واردکنندگان مذاکراتی انجام شده است. در نهایت تصمیم داریم از تولیدکنندگان داخلی لکوموتیو خریداری کنیم که برای خرید آن باید مبلغی بالغ بر سه هزار میلیارد تومان تامین مالی خواهیم کرد. در مرحله اول اقدام به فروش اوراق در بازار سرمایه کردیم تا شرکت ما بتواند زنجیره‌ی حمل و نقلی خود را تکمیل کند. این موضوع در برنامه‌ی ششم توسعه بوده و در برنامه‌ی هفتم هم بر آن تأکید شده تا بتوانیم قطار کامل باری داشته باشیم.

در حال حاضر شرکت راه‌آهن ج.ا.ا واگن‌های شرکت‌های مختلف را به صورت مشترک سیر می‌دهد اما اگر قرار باشد برنامه‌ای عمل کنیم باید خودمان نیروی کشش داشته باشیم. موضوع دوم بخش تنوع ناوگان ریلی خود شرکت توسعه ریلی پارسیان است. در حال حاضر فقط واگن مخزن‌دار داریم اما خرید واگن‌های لبه بلند، لبه کوتاه و همچنین فله بر در دستور کار است. هلدینگ غدیر که شرکت توسعه ریلی پارسیان زیرمجموعه آن است دارای تناژ بالای بار است که اکثرا قابلیت حمل بار با ریل را دارد.

در فاز سوم احداث پایانه‌های تخصصی نفتی، فولادی و سیمان یا پتروشیمی را در برنامه کار داریم. هم‌اکنون در یزد، فولاد تولید می‌کنیم و همچنین سیمان که نیازمند ایجاد این پایانه‌‌های تخصصی هستیم.

اخبار مرتبط:

کاهش یک سومی زمان حمل بار ریلی از چین به ایران و بالعکس

اتصال ریل رشت به بندر کاسپین، دومین مسیر ارتباط دریای خزر به خلیج فارس و دریای عمان

نمایشگاه ریلی امسال را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

برای خانواده بزرگ شرکت‌های ریلی، محل نمایشگاه بیشتر تشریک مساعی است و در راستای بهبود عملکرد صنعت ریلی کشور برگزار می‌شود و کل زنجیره‌ی ریلی چه باری و چه مسافری را در برمی‌گیرد. اگر این زنجیره رونق داشته باشد همگی سود می‌برند. البته با واقعه‌ی تأسف بار رئیس جمهور شهید نمایشگاه تحت‌الشعاع این حادثه قرار گرفت.

چشم‌انداز صنعت ریلی را چگونه می‌بینید؟

چشم‌انداز روشنی نمی‌بینم زیرا سرمایه‌گذاران رغبتی برای حضور در این صنعت ندارند. زمانی می‌توانیم خوش‌بین باشیم که حتی سرمایه‌گذاران غیر متخصص حمل و نقل، مشتاق در این حوزه باشند. در حال حاضر خیلی از همکاران ما در حوزه‌ی بار ریلی انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری ندارند.

بنابراین انتظار داریم بویژه شرکت راه‌آهن ج.ا.ا تصدی‌گری را واگذار کند و دولت خودش مجری نباشد. نمونه‌ی آن صنعت هوایی کشور که سازمان هواپیمایی کشور فقط نقش سازمان سیاست‌گذار را ایفا می‌کند. پس از آن بود که با توجه به تحریم‌ها که علیه صنعت هوانوردی ما تحمیل شد شرکت‌های خصوصی زیادی در این صنعت سرمایه‌گذاری کردند و بدون حادثه در حال رشد است. صنعت ریلی ما نیاز به پوست‌اندازی دارد و دولت باید تصمیم بگیرد که شرکت راه‌آهن ج.ا.ا فقط یک شرکت سیاست‌گزار باشد نه یک شرکت مجری.

شرکت راه‌آهن ج.ا.ا طبق برنامه هفتم توسعه باید لکوموتیوهای خود را به بخش خصوصی واگذار کند. ناگفته نماند شرکت راه‌آهن ج.ا.ا تعداد پنجاه دستگاه لکوموتیوی که فقط پوسته و شاسی آن باقی مانده را به مناقصه گذاشته در صورتیکه باید لکوموتیوهای گرمش را هم واگذار کند.