خداحافظی با سیمان سنتی؛ سلام به آینده سبز

بتن گوگردی، یکی از پیشرفته‌ترین مصالح ساختمانی نوین، با ویژگی‌هایی چون گیرش سریع، مقاومت بالا در برابر عوامل محیطی و بی‌نیازی از آب، گزینه‌ای انقلابی برای پروژه‌های عمرانی به‌شمار می‌رود. این فناوری که توسط دکتر خالو در دانشگاه صنعتی شریف توسعه یافت، با اتکا بر گوگرد مازاد حاصل از پالایش گاز و مصالح محلی، علاوه بر مزیت‌های فنی، مزایای اقتصادی و محیط‌زیستی نیز دارد.

از سال ۱۳۸۲ که نخستین دستگاه تولید سیمان گوگردی با ظرفیت ۱۰ تن ساخته شد، فناوری آن به‌سرعت بومی‌سازی و ارتقا یافت. با این حال، تاکنون در پروژه‌های ملی از این بتن استفاده گسترده‌ای نشده است. بتن گوگردی می‌تواند در پروژه‌هایی مانند پل‌سازی، جاده‌سازی، ساخت‌وسازهای ساحلی و دریایی، آبیاری، سدسازی، و مناطق کم‌آب کارآمد باشد.

یکی از کاربردهای مهم، احداث دیوار ساحلی ۹۰۰ کیلومتری در شمال کشور است که می‌تواند منجر به احیای زمین، توسعه گردشگری و اشتغال شود؛ بدون نیاز به بودجه دولتی و صرفاً از محل فروش زمین‌های احیاشده. استفاده از این بتن موجب رونق معادن گوگرد و کاهش وابستگی به واردات مصالح نیز خواهد شد.

تولید سیمان گوگردی با مصرف انرژی بسیار پایین‌تر نسبت به سیمان معمولی، بهره‌وری بالایی دارد. در حالی‌که هر تن سیمان معمولی نیازمند ۱۲۵ کیلووات‌ساعت برق است، سیمان گوگردی بدون مصرف برق و با انرژی‌های جایگزین قابل تولید است. سرمایه‌گذاری و زمان احداث کارخانه سیمان گوگردی نیز به‌ترتیب تنها ۱۰٪ و ۲۵٪ کارخانه سیمان معمولی است.

با توجه به ظرفیت بالای تولید سیمان کشور، منابع سرشار گوگرد، و نیاز به کاهش هزینه‌ها و زمان ساخت، وقت آن رسیده تا نگاه نوین به مصالح ساختمانی مانند بتن گوگردی، در اولویت راهبردی توسعه زیرساخت‌های ملی قرار گیرد.

بیشتر بخوانید:

• مدیرعامل راه آهن در نشست با رئیس سازمان ملی بهره وری: صرفه جویی های حمل ونقل ریلی نمونه بارز ارتقا بهره وری و ارزش افزوده در اقتصاد ملی است

• رونمايى از طرح تردد كاميون‌هاى حمل بتن آماده در سطح شهر

• توسعه زیرساخت‌های پایانه‌های مرزی در کانون توجه سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای
  

تاریخ انتشار: جمعه – 20 تیر 1404
نویسنده: محمد ضرغامی

متن کامل مقاله را در شماره های 404 405 406 ماهناممه صنعت حمل و نقل بخوانید