محمدرضا روشندلی

حمل و نقل دریایی را می‌توان به عنوان ابزار اصلی توسعه تجارت بین‌المللی و تامین نیازهای گوناگون فعالان اقتصادی معرفی نمود. توسعه ظرفیت حمل با  توسعه جابجایی كالا تقریبا از روند یكسانی برخوردار بوده است لیكن هزینه‌های حمل و نقل هنوز به عنوان بخش قابل توجهی از قیمت تمام شده كالا را برای مصرف كننده  در بر دارد. افزایش این هزینه ها در كشور های در حال توسعه به دلیل خلاء موجود در تاسیسات زیر بنایی و همچنین تجهیزات لازم در ارائه سرویس‌های سریع و به موقع كه می‌بایستی در خدمت حمل و نقل باشد ناشی می‌گردد.

كشورهای در حال توسعه به طور معمول نرخ بالاتری برای حمل محمولات خود بصورت درصدی از ارزش وارداتی ارزش کالا و کرایه حمل دریایی و هزینه پوشش بیمه کالا را می‌پردازند. همچنین هزینه‌های حمل و نقل زمینی و عوارض  ترانزیت  كالا و سایر هزینه‌های مربوطه در این كشور ها بسیار گران‌تر از كشورهای توسعه یافته است.

بر اساس برآورد سازمان آنكتاد وابسته به سازمان ملل هزینه‌های حمل و نقل به كشورهای در حال توسعه محصور در خشكی حدود 16 درصد و برای سایر كشورهای در حال توسعه حدود 11 درصد ارزش واردات آنها را تشكیل می‌دهد. چنین هزینه‌ای  كه بر واردات كالا بوسیله حمل و نقل تحمیل می‌شود فشار مضاعفی را بر  تجار خواهد گذاشت و اثرات نامطلوبی را بر تجارت جهانی به همراه خواهد داشت. سازمان آنكتاد همچنین تحلیلی بر  فاكتورهای تاثیرگذار…….

ادامه این نوشتار را می توانید در شماره 363 ماهنامه صنعت حمل و نقل مطالعه کنید.